Kanak-kanak sebagai satu golongan pengguna sememangnya lebih terdedah kepada berbagai barangan dan produk. Ini sering berlaku kepada mereka yang berumur lima tahun ke bawah. Memandangkan usia mereka yang terlalu muda, selalunya golongan ini kurang cermat atau berwaspada dalam memilih barangan yang sesuai dengan kehendak masing-masing. Lantaran itu, lebih ramai kanak-kanak terdedah kepada barang serta produk yang tidak sesuai dengan peringkat umur mereka dan ini boleh mengancam keselamatan. Kadangkala maut padahnya.

Oleh yang demikian, tidak hairanlah jika rata-rata perangkaan menunjukkan bahawa golongan kanak-kanak lebih banyak mengalami keracunan ataupun kecederaan akibat menggunakan barangan tersebut. Bukan sahaja kerana barangan itu tidak selamat, tetapi lebih kerap lagi kerana cara penggunaannya juga tidak selamat. Ini ada kaitan dengan amalan serta tabiat kita seharian apabila menggunakan barang-barang tersebut. Lazimnya kita cuai dan kurang berhati-hati sehingga anak-anak kita sendiri sering terdedah kepada bahaya yang tidak menentu.

Di antara barangan yang didapati selalu mendatangkan kemudaratan termasuklah barangan yang tersimpan di rumah seperti bahan-bahan pencuci dan ubat-ubatan. Barang permainan dan perhiasan juga boleh menjadi sumber bahaya kepada kanak-kanak, walaupun dalam banyak hal, mutu barangan tersebut terjamin. Apa lagi jika barangan itu sendiri tidak selamat daripada segi kualiti dan pembuatannya.

Oleh itu, demi keselamatan kanak-kanak, satu kesedaran dan kepekaan terhadap beberapa bahaya berkaitan bahan barangan serta produk yang ada di pasaran penting dipupuk di kalangan ibubapa/penjaga ataupun kanak-kanak sendiri. Ini adalah sebaik-baik cara untuk mengatasi dan mencegah daripada berlakunya perkara-perkara yang boleh mengancam kesihatan masyarakat kita.

Kesedaran terhadap bahaya ubat-ubatan

Amnya ramai yang beranggapan bahawa bahan ubat-ubatan adalah selamat belaka. Maksudnya ramai menjangkakan yang bahan ubat-ubatan tidak akan mendatangkan sebarang kemudaratan, malah ia pasti berkhasiat belaka. Ini adalah satu anggapan yang kurang tepat malah boleh menyebabkan banyak keadaan yang tidak diingini, memandangkan bahawa ubat-ubatan kebanyakannya terdiri daripada bahan kimia. Dan jika tidak digunakan dengan betul, seperti memakan ubat berlebihan, ataupun tidak mengikut aturan yang telah ditetap, banyak kesan bahaya boleh berlaku. Ubat boleh membahayakan apabila penggunaannya ditukar ganti kepada sesiapa sahaja, walaupun ubat itu adalah kepunyaan orang lain. Tabiat menggunakan ubat seperti ini amat bersalahan dengan tatacara penggunakan ubat.

Berikut adalah beberapa cara untuk menggelakkan berlakunya bahaya berkaitan dengan ubat-ubatan, khususnya bagi kanak-kanak.

1. Simpan semua ubat berjauhan daripada jangkauan kanak-kanak. Ubat-ubatan seelok-eloknya disimpan dalam almari yang berkunci.
2. Jangan letak ubat merata-rata terutama jika tidak dalam bekas yang sempurna.
3. Simpan ubat-ubatan di satu tempat seperti dalam peti sejuk jika perlu, (jangan bekukan) untuk mengelakkan kekeliruan.
4. Gunakan bekas plastik untuk memudahkan simpanan. Tutup bekas plastik ini jika ianya diletakkan ditempat yang boleh ditemui oleh kanak-kanak.
5. Sekiranya menghantar kanak-kanak ke tempat asuhan, bawa ubat bersama dalam bekas yang tersimpan dalam beg pakaian dan sebagainya. Jangan masukkan bersama bekas atau beg makanan. Beri ubat itu terus kepada pengasuh secara persendirian.
6. Jangan biarkan kanak-kanak bersama ubat-ubatan (termasuk vitamin) tanpa kawalan.
7. Pulangkan ubat yang tidak digunakan lagi kepada penjaga/ibubapa apabila tamat masa asuhan.
8. Buang semua ubat yang telah habis tempohnya. Jangan simpan ubat yang tidak berguna lagi. Jangan ulangi penggunaan sewenang-wenangnya.

Dalam hal ini kita harus berwaspada kerana apa juga yang disebut oleh juru jual perlu mendapatkan pengesahan daripada badan-badan bertanggungjawab terlebih dahulu supaya mutu dan keselamatan terjamin. Bagi ubat-ubatan satu nombor pendaftaran akan diberikan kepada pihak pembuat atau pengilang sebelum ianya boleh dijual dan dipasarkan. Nombor ini selalunya bermula dengan huruf "PBKD" (bermaksud Pihak Berkuasa Kawalan Drug, yakni badan yang berwibawa dalam hal ini) dan di ikuti dengan beberapa nombor khas bagi produk itu saja. Kadangkala ia bermula dengan huruf "MAL" (bermaksud Malaysia, iaitu ia berdaftar di negara ini). Ini membuktikan bahawa ubat-ubatan tersebut telah mendapat pengesahan daripada kerajaan dan diakui mutu dan keselamatannya. Tanpa pendaftaran, semua ubat perlu dielakkan, bahkan perlu dilaporkan kepada pihak Kerajaan. Kalau was-was dapatkan pengesahan daripada pihak berwajib terlebih dahulu ataupun hubungi Pusat Racun Negara.

Amalkan tabiat bertanya seperti nama ubat, kekuatan dosnya serta juga nama pengilang atau pengedarnya apabila anda menerima atau membeli ubat. Selain daripada itu tentukan juga apa-apa maklumat khas diperolehi juga. Antaranya adalah seperti kegunaan semasa hamil, atau menyusukan bayi ataupun kesan-kesan sampingan lain. Maklumat seperti ini amat diperlukan semasa kecemasan dan keracunan. Ini boleh membantu menyegerakan rawatan.

Kesedaran terhadap bahaya bahan-bahan pencuci rumahtangga

Seperti ubat-ubatan, kebanyakan rumah ada menyimpan bahan-bahan pencuci, khususnya di kamar-kamar mandi, dapur ataupun setor. Seperti juga ubat-ubatan, ramai yang agak cuai apabila menggunakan bahan tersebut sehingga banyak antaranya terbiar begitu saja - mudah dicapai kanak-kanak. Malah ada yang tersimpan di lantai atau kamar yang tidak berkunci. Kelazimannya, ramai yang beranggapan bahan-bahan ini tidak mendatang bahaya, apalagi setelah digunakan saban hari tanpa banyak keranah. Namun pada hakikatnya bahan-bahan ini tetap merbahaya malah boleh mendatangkan maut.

Contoh-contoh yang dapat diberikan adalah seperti dalam jadual berikut: 

Oleh yang demikian, bahan-bahan seumpama ini penting disimpan jauh daripada jangkauan kanak-kanak, di atas para-para misalnya ataupun di tempat berkunci. Tentukan juga setiap bahan tersebut tersimpan dalam bekas asalnya yang berkeadaan bersih dan sempurna, tertutup ketat. Pastikan juga anda ketahui nama atau jenis bahan pencuci tersebut kerana apabila berlaku sesuatu yang tidak diingini maklumat seumpama ini dapat membantu menyegerakan rawatan. 

Kita mesti berasa agak ganjil apabila dikatakan bahawa barang permainan boleh membahayakan. Pada hal barangan seumpama ini bertujuan untuk menyeronokkan dan melekakan kanak-kanak (mungkin juga dewasa) dan bukan sebaliknya. Apa lagi di banyak tadika, permainan menjadi satu daya tarikan yang dipentingkan. Tetapi pada hakikat ramai kanak-kanak mengalami kecederaan, kadangkala dengan tidak sengaja, akibat barang permainan ataupun hobi kegemaran mereka. Salah satu sebab mengapa ini berlaku adalah kerana bahan yang gunakan untuk membuat barang permainan tersebut mengandungi racun ataupun boleh memudaratkan kesihatan.

Sebagai contoh, baru-baru ini terdapat laporan yang mengatakan bahawa industri permainan tidak sangat menghiraukan tentang hal-hal keselamatan pelanggan mereka apabila terdapat bahan pthalate terkandung dalamnya. Ini adalah sejenis bahan yang terbit daripada permainan diperbuat daripada PVC (polivinil klorida, sejenis ‘plastik’ keras) terutama sekali apabila dihisap, kunyah ataupun tekanan dikenakan padanya. Akibatnya kanak-kanak mudah termakan atau tertelan bahan tersebut dan ini boleh membahayakan kesihatan seperti kerosakan buah pinggang dan paru-paru. Dalam satu kajian, 63 barang permainan daripada 17 negara menunjukkan mengandungi bahan bahaya pthalate, umumnya antara 10 hingga 40 peratus berat permainan tersebut.

Satu lagi contoh adalah penggunaan cat atau bahan warna yang mengandungi plumbum untuk mewarnai permainan tersebut. Banyak kajian telah menunjukkan bahawa plumbum ini boleh mengancam keselamatan kanak-kanak terutamanya. Kesan plumbum kepada kesihatan telah disiarkan dalam PenawaRacun Bil. 6, Januari 1996. Plumbum pada paras yang agak rendah sudah boleh menjejaskan prestasi pembelajaran kanak-kanak walaupun gejala keracunan masih tidak ketara.

Antara bahan-bahan hobi maupun permainan yang patut dielakkan untuk kanak-kanak adalah seperti dalam senarai di bawah. Setiap satu daripada bahan-bahan ini boleh mengeluarkan atau mengandungi bahan beracun dan tidak selamat jika digunakan oleh kanak-kanak terutama sekali. Misalnya,

• tanah liat khususnya dalam bentuk kering
• gam segera
• pewarna atau pencelup (untuk mencelup kain)
• perekat berasaskan pelarut
• pelarut
• pen ‘marker’ berdakwat tetap
• penyembur aerosol
• pengilat (‘glaze’), dan
• bahan epoksi
• serbuk pewarna ‘tempera’

1. Pertimbangkan usia, minat serta perkembangan dan keupayaan kanak-kanak (Lihat juga nasihat/saranan syarikat pembuat).
2. Pertimbangkan ruang yang ada untuk bermain dan menyimpan permainan tersebut.
3. Carikan permainan yang tidak banyak memerlukan penyeliaan atau penjagaan.
4. Cari permainan yang tidak mengandungi bahan berbahaya dan beracun.
5. Tentukan tiada bahagian yang boleh mudah tertanggal atau tercabut; tarik-tarik bahagian tertentu untuk menentukan ini tidak berlaku.
6. Tentukan bahagian yang boleh bergerak dipasang dengan baik dan tidak boleh menimbulkan masalah, seperti terkepit jari; atau yang bersendi-sendi tajam
7. Pilih permainan diperbuat daripada kain, yang kukuh buatannya, boleh dibasuh serta tidak mudah terbakar.
8. Pembuatan yang kemas dan tahan lasak adalah ciri-ciri penting untuk permainan kanak-kanak.
9. Elakkan daripada permainan yang menggunakan pancutan (khususnya bergas), atau yang bermata tajam seperti anak panah, maupun senjata. Tentukan juga permukaannya licin serta halus
10. Periksa dan semak yang permainan sentiasa dalam keadaan baik dan selamat. Cuci jika perlu. Buang permainan yang rosak dan tidak selamat sekiranya ia tidak boleh diperbaiki dengan sempurna.

Setelah mengambilkira hal-hal yang berkenaan dan pasti yang barang permainan itu adalah selamat untuk kanak-kanak, pastikan pula ia disimpan dengan baik. Penyimpanan yang kurang sempurna boleh menyebabkan kanak-kanak cedera oleh kerana letaknya tidak teratur maupun sesuai. Oleh yang demikian

1. cara yang baik untuk menyimpan permainan ialah dirak terbuka yang stabil. Ini memudahkan kanak-kanak daripada mengambil permainan yang diingininya tanpa banyak halangan dan lebih selamat.
2. bakul plastik juga sesuai jika rak tidak dapat disediakan.
3. penggunaan kotak-kotak kayu atau besi yang berat tidak digalakkan kerana:
   • tutup kotak tersebut boleh terhempas dan menghimpit bahagian badan kanak-kanak, khususnya tangan dan jari mereka,
   • penjurunya yang agak tajam, dan pembuatan yang tidak kemas boleh mencederakan,
   • tidak memberi kanak-kanak pemilihan yang baik kerana ada barang permainan yang terlindung di bahagian bawah kotak tersebut.